Verknipt

Soms heb je een vlaag van verstandsverbijstering. Althans ik wel. Eigenlijk niet soms, maar best vaak. Zo ook 10 jaar terug. En ik herinner het mij als de dag van gisteren.

Het was al laat op die woensdagmiddag in 2012. De volgende dag had ik een belangrijke presentatie die ik nog even voor de spiegel oefende. Ja ja, vroeger deed ik dat. Woord voor woord mijn presentatie doornemen en praten tegen mijn spiegelbeeld.

Terwijl ik voor die spiegel stond keek ik naar mijn kapsel en dacht: “hoe zou een pony mij staan?”. En mensen die mij kennen weten dat wat ik in m’n kop, niet in de kont heb. Dus bedenk ik dat ik trek heb in spareribs? Dan is de speed-dial-button naar het steakhouse snel gevonden. Ben ik de groene kleur op de muren zat? Dan rol ik even later al met de natte verfroller de kleur rosé op de muur.

Dus ik stond voor de spiegel op die ene woensdag. ‘Opeens’ had ik de keukenschaar in mijn ene hand. In de andere hand een kam waarmee ik mijn haar naar voren kamde. En zo geschiedde. Het drama.

Om te constateren dat het resultaat schots en scheef was, was geen waterpas nodig. Dus nog een keer bijknippen. Waardoor het nog korter werd. Angstig keek ik op de klok, inmiddels was het na 17:00 uur en de kapper was dicht. Weg hulplijn. Dan maar op zoek naar een haarband of hoed waarmee ik de verknipte pony kon verbergen. Want de volgende dag had ik namelijk die belangrijke presentatie waar alle ogen op mij(n pony) zouden zijn gericht.

Op vrijdag -de dag na de presentatie- zat ik in de kappersstoel. Vakkundig trachtte de kapper mijn pony enigszins te herstellen. Net als dat zij trachtte haar lach in te houden toen ik de salon binnenliep.

Dat het knippen van haar echt een vak is heb ik aan den lijve ondervonden. Tekstschrijven is ook een vak. Want elk persoon kan iets opschrijven, maar weinigen kunnen echt schrijven. Ben jij een tekstspecialist? Die graag elke dag beter wordt in het schrijversvak? Ontdek hoe je magische woorden inzet om (nog meer) te scoren met woorden. Check mijn e-learning.