Jip-en-janneketaal

Samen met mijn kinderen zit ik aan de keukentafel. We drinken wijn en spreken over 'volwassen' thema's. Ik kijk naar ze (op) en denk ik: waar is de tijd gebleven?

Voorlezen
Op die momenten krijg ik een flashback naar de tijd dat ik ze elke avond voorlas, zo vlak voor het slapengaan. Ik denk dat ze een jaar of 4 en 6 zijn wanneer het grote verzamelboek van Jip en Janneke favoriet was. Het verhaal ‘Ieder een hapje’ was favoriet. Je weet wel, het verhaal waarin Jip en Janneke samen smullen van een boterham met chocolademuisjes. Ik lees het avond aan avond voor en ken het verhaal nog steeds woord voor woord.

Gek genoeg wordt het schrijven in duidelijke taal ook wel vergeleken (of beter gezegd: verward) met een tekst in jip-en-janneketaal. Meestal gaat dit samen met weerstand. Dat merk ik aan opmerkingen zoals “maar ik wil wel dat mijn lezers mij serieus nemen” of “ja, maar mijn lezers hebben hbo-niveau hoor”.

Nu is een tekst in duidelijke taal echt heel andere koek dan een tekst in jip-en-janneketal.. Behalve als je schrijft voor kleine kinderen, dan kan het wel hetzelfde betekenen. Dit bericht schrijf ik voor volwassenen. Ik ben dan ook benieuwd: vind je dit bericht in jip-en-janneketaal geschreven of is het gewoon duidelijk?