Ik weet het nog goed. Het was op een grijze woensdagochtend, ik zit aan m’n eerste bak koffie en scrol een beetje door mijn mail. Half wakker, half slaperig nog. Aha, een nieuwsbrief in mijn mailbox van een tekstschrijver die ik al even volg en bewonder. Of beter gezegd: bewonderde.
Struikelpartij
Enthousiast klik ik de mail open en ik struikel over de eerste zin. Die eerste zin telt 50 woorden. Ja, ik heb het over 1 zin. Die ene zin lees ik 3 keer. Tussendoor snak ik naar adem en kraak ik mijn brein: wat staat er nu eigenlijk in die zin? Maar steeds als ik aan het einde ben, weet ik niet meer waar het eerste zinsdeel over gaat.
Na de 3 pogingen geef ik het op. Het voelt alsof ik 3 keer een hindernisbaan over probeerde te gaan en 3 blauwe plekken heb opgelopen. En dat terwijl ik nog niet eens mijn bak koffie op heb.
Dezelfde middag pak ik de mail er nog eens bij. Ik wil proberen te snappen waarom de tekstschrijver die ik bewonder in de valkuil trapt van (veel) te lange zinnen. Ik analyseer de tekst en kom een nog langere zin van 62 woorden tegen. Tussendoor wat zinnen van 35 woorden, 33 woorden, 29 woorden. Waar de mail over gaat? Dat weet ik nog steeds niet.
Ademruimte
Voor mij is het een no brainer: het gebruik van korte zinnen. Dit geeft de lezer ademruimte tussen de zinnen in. Dit is onmisbaar bij het schrijven in duidelijke taal. Schrijven in duidelijke taal vergelijk ik vaak met het uitrollen van een rode loper voor de lezer. De lezer vliegt erdoorheen. Eenmaal bij de finish aangekomen is er nog genoeg energie om op die call to action-button te klikken. Bouw je toch liever die hindernisbaan? Dan raakt de lezer in ademnood, loopt blauwe plekken op en komt bekaf aan bij de finish. Zonder energie om nog in actie te komen.
Mijn eigen valkuil
Nu is dit geen mail om die tekstschrijver te bashen. Er is een reden dat ik tegen hem opkeek, bijvoorbeeld om zijn creativiteit. En ook ik maak fouten. Ja, mijn zinnen zijn lekker kort (de langste zin in deze mail is 20 woorden). Maar ik ben een sloddervos met slordigheidsfouten als gevolg. Daarom werk ik samen met mijn vaste corrector Marcel, hij verbetert die fouten namens mij.
Handige tip
Wel is dit een mail om stil te staan bij de kracht van taal. Zoals het feit dat te lange zinnen mensen wegjagen, ook als je de schrijver bewondert. Tip: copy-paste jouw tekst en ‘gooi’ deze tekst in Debatrix. Je ziet direct wat jouw langste zinnen zijn. Is het te lang? Dan maak je het korter.
Wil je meer tips om in duidelijke taal te schrijven? Mensen in de actiemodus te zetten? Ik deel graag meer van mijn kennis tijdens een training Dat is duidelijke taal.
