Mijn oma en Action
Het is alweer veel te lang geleden. Toch denk ik er nog heel vaak aan terug. Winkelen met mijn oma. Mijn oma was een geboren en getogen Amsterdamse. Een groot deel van mijn jeugd bracht ik bij haar door. Aan de Griendstraat nummer 14 in Osdorp.
In weekenden en vakanties was ik zoveel mogelijk bij mijn oma. Om urenlang te kletsen onder het genot van een colaatje met roze koek én om te winkelen dus.
Winkelen deden we overal. Van het tuincentrum Osdorp tot het Osdorpplein. En geregeld sprongen we in de tram richting Amsterdam centrum. Okay, ik sprong (was nog jong) en oma hobbelde erachteraan. Ook pakten we vaak samen een ‘Albert Cuypie’. Hier struinden we urenlang langs de marktkramen. Arm in arm. Het grappige was dat als oma ergens een bord met ‘aanbieding’ zag staan, zij sneller ging lopen. En zo bijna mijn arm uit de kom trok. Ja, koopjes scoren, daar was oma aka de koopjesjager wel van.
Toen de Action de deuren opende in ‘haar’ Osdorp hing oma de slingers op. Letterlijk. Ik was nog niet bekend met het Action-fenomeen, maar zij zorgde er wel voor dat hier snel verandering in kwam. Tijdens het eerstvolgende bezoek werd ik meegesleurd naar het koopjes-walhalla. Om vervolgens bepakt en bezakt samen terug te lopen richting de Griendstraat. En na te genieten met dat colaatje en die roze koek.
Veel kopen voor weinig geld. Ik snap dat mijn oma lyrisch was over de Action. In MT-Sprout las ik iets over de schraperigheid (je kan het ook kostenbewustzijn noemen) die bijdraagt aan de herkenbaarheid van de winkelformule. Die schraperigheid hadden Action en oma gemeen. Net als het feit dat er zich geen binnenhuisarchitect of stylist heeft bemoeid met hun inrichting. Maar dat terzijde.
Naast de uitgaven van mijn oma en slimme inkopers draagt het toepassen van prijspsychologie bij aan het succes van de Action. Is het je weleens opgevallen dat de meest bizarre prijzen pronken op de prijskaartjes? Denk aan prijzen als 0,63, 0,95 of 2,44.
Laten we zo’n prijskaartje van 0,63 erbij pakken. Waar geen euroteken op is te vinden. Logisch want een valutasymbool veroorzaakt prijspijn. Tegelijkertijd is 0,63 een hele precieze prijs, waardoor ons onbewuste brein denkt: ‘hier is over nagedacht, deze prijs klopt’. Nog niet gesproken over het rekensommetje dat we onbewust maken: 6:2=3. En dat prijskaartje van 0,99 of 0,95? Prijzen die eindigen op 95 of 99 associëren we in ons brein met koopjes. Perfect voor impulsaankopen dus.
