Wat niet werkt als je iemand (lees: mij) een LinkedIn-bericht stuurt.
Noem mij goedgelovig. Dat was ik toen – laten we ‘m voor deze gelegenheid Rik noemen- mij een LinkedIn-connectieverzoek stuurde. Met de tekst ‘Ik zou graag met je connecten om mijn netwerk uit te breiden met andere ambitieuze ondernemers’. Ik weet het: pure framing en dus trapte ik erin. Ik klikte op ‘accepteer’ en ging vol goede moed de connectie aan met coach en marketeer Rik.
Een week later stuurde Rik mij nog een bericht via LinkedIn. Of eigenlijk deed zijn automatisering dit. ‘Goed om te connecten Nicol! Ik zag dat je ondernemer en coach bent en wilde contact opnemen. Ik ben Rik en help coaches, consultants en andere experts met het aanbrengen van structuur en focus in hun bedrijf, het consistent verwelkomen van nieuwe opdrachtgevers en het realiseren van bedrijfsgroei op basis van cijfers. Is dit iets waar ik jou eventueel ook bij kan helpen?’
Gatver, ik krijg daar dus jeuk van hè. Een connectieverzoek met voorbedachten rade. Past bij die goedgelovigheid. Ik vind dat als je via LinkedIn 1-op-1 communiceert dat je dit ook echt zelf doet. En niet laat doen door je automatiseringstool. Of ik het irritant vond dat de boodschap commercieel was? Dat kwam er ook nog eens bij ja.
Nu gebruik ik LinkedIn zelf echt wel om indirect en soms direct commerciële boodschappen te uiten. En het levert me best wat op. Inschrijvingen op masterclasses of toffe sprekers-gigs. En daar kan ik dan weer brood van kopen. Grappig is dat ik klaarblijkelijk zoveel post dat veel mensen denken dat ik heel druk ben. Valt reuze mee. Ik zorg dat ik berichten post op de juiste momenten en met de juiste content. Voor de rest is mijn agenda heerlijk gevuld met gave opdrachten en heb ik het woord ‘druk’ sinds de verkoop van mijn tekstbureau uit mijn vocabulaire geschrapt. Je bent zo druk als je jezelf maakt.
Maar goed, Rik dus. Die mij de week ervoor uitnodigde door mij te framen (‘andere ambitieuze ondernemers’). En die dan zonder enige vorm van persoonlijke connectie nu dat geautomatiseerde commerciële bericht op mij afstuurt. Ik ben daar dus niet zo van gediend. Al helemaal niet als je de plank misslaat. Want ik ben geen coach en als ‘ie 1 blik op mijn profiel had geworpen dan had Rik dat gezien. Dus ik werd ik opstandig en dan moet mijn toetsenbord het ontgelden. Ik tikte terug:
‘Hi Rik, bedankt voor je geautomatiseerde bericht. Jammer van de veel te lange (derde) zin erin. Ik daag je uit: lees ‘m eens hardop aan jezelf voor. Ook jammer van de gebrekkige c2a (uh, Hobson+1??) en een fout waar ik op afknap: ik ben geen coach. Komt ook bij dat ik houd van oprechte connecties en graag ver weg blijf bij commerciële connecties. Dus nee, vriendelijk bedankt.
PS Denk je nu: auw dat doet pijn op de maandagochtend. Het ligt niet aan jou, maar aan mij: hart op de tong, geen doekjes om ergens omheen te winden en goudeerlijk. Misschien niet zoals de meeste mensen, maar bij mij weet je tenminste wel altijd wat je aan mij hebt.’
Sorry Rik
Het is nu een paar weken geleden en ik ben bang dat Rik nog niet is bijgekomen van mijn directheid. Elke vorm van reactie is uitgebleven in elk geval. Dus Rik, mijn excuses als ik te direct was. En mijn welgemeende advies: als je 1-op-1 communiceert via LinkedIn, doe dit dan op een persoonlijke manier. En als je dan toch automatiseert, doe dan niet net alsof.
Hetzelfde geldt trouwens ook voor het versturen van InMails aan gesourcete kandidaten. Ik hoorde laatst van een recruitmentclub die in een bulk 400 mensen hetzelfde bericht stuurt. Tja, dan kan je beter gaan schieten met hagel. Als je wel wilt weten hoe je op een persoonlijke manier kan werken aan een hogere respons rate, meld je dan aan bij de eerstvolgende masterclass Verhoog je response rate. Hier deel ik kennis samen met sourcingexpert Marcel van der Meer. En wees gewaarschuwd: ik heb het hart op de tong, wind nergens doekjes om en ben goudeerlijk.
