Kinderpostzegels anno 2025: een masterclass in online beïnvloeding

Elk najaar is het zover: kinderen gaan weer de deuren langs voor Kinderpostzegels. Aan de voorkant lijkt er weinig veranderd. Kinderen hoopvol aan je deur, een boekje in de hand en de onschuldige vraag of je iets wilt kopen. Maar achter de schermen is er veel veranderd. Waar het vroeger draaide om een intekenlijstje en jouw sympathie voor die kinderen, is er nu een dikke laag online beïnvloeding toegevoegd. Van herhaalde donatievragen tot subtiele nudges in het bestelproces. Wat ooit ging om een sticker en een goed gevoel, is nu een masterclass in online beïnvloeding. Ik neem je mee langs de deur én door de digitale funnel.

1 deurbel, 2 meisjes, 3 beïnvloedingstechnieken
Het is zondag, rond etenstijd. De deurbel gaat. Er staan 2 leuke meisjes voor mijn deur. Een tikje onzeker en met een smekende blik. 'Wilt u kinderpostzegels kopen?'.  Hoe kan ik hun iets weigeren? De meisjes hebben het niet door, maar sympathie wint het direct van ratio. En tel daar het Cuteness-effect én het Nostalgia-effect maar bij op.

Wie voor je staat, beïnvloedt je beslissing vaak meer dan je denkt. We hebben van nature de neiging om mensen te helpen die we aardig vinden. Zeker als het kinderen zijn. Het principe van sympathie werkt razendsnel en vaak onbewust. En wordt hier nog eens versterkt door het Cuteness-effect waar door schattige stimuli je gevoelens van genegenheid toenemen en je neigt naar beschermen en verzorgen.

Daarbovenop doet het Nostalgia-effect z’n werk. Ik ga 40 jaar terug in de tijd en herinner mij hoe spannend het toen was om zelf met zo’n boekje langs de deuren te gaan. Wie doet er open? Zouden ze iets kopen? Wat als ik terug naar school moet en het minst heb verkocht? Dat gevoel van herkenning maakt me milder en sneller geneigd om 'ja' te zeggen.

Online invloed
Een van de meisjes duwt een boekje in mijn handen. Hier staat het brede aanbod van Kinderpostzegels slim gepresenteerd. Van pleisters tot kaarten. Want wie koopt er anno 2025 nu nog postzegels? Onder invloed van autoriteit en schaarste beloof ik een Jan van Haasteren-puzzel te kopen.  Inderdaad, ze hebben de bekende striptekenaar weten te strikken én de oplage van de puzzel is beperkt.

'En nu?' vraag ik aan de meisjes.

Of ik de QR-code wil scannen die leidt naar de webshop van Kinderpostzegels. Dan kan ik daar m'n gegevens inkloppen en afrekenen. Uhm, waar is die intekenlijstjes waar ik gewoon even mijn naam invul? 😇Tijden veranderen.

Gefocust op mijn scherm, spring ik van nudge naar nudge. Ondertussen wachten de meisjes geduldig tot ik mijn bestelling afrond. Ik tik een paar keer fout met mijn te dikke vingers op dat kleine scherm. En ik voel de druk als ik de benen van de meisjes zie wiebelen. Die druk neemt toe als de vraag oppopt in het formulier of ik extra wil doneren. De eerste keer klik ik het weg.

Maar verderop plopt dezelfde vraag nóg een keer op. De optie om het te weigeren is 'vakkundig' minder zichtbaar. En terwijl ik denk hun blik te lezen – weer zo’n oud wijf die het niet snapt – klik ik door.  Shoot, nu heb ik toch extra gedoneerd, wat ik eigenlijk niet wilde. Gelukkig weet ik de opt-inanmelding voor de nieuwsbrief weet ik nog net te 'ontvinken'.

Bijna klaar. Maar dan... vlak voordat ik eindelijk wil afrekenen, komen er nog onverwachte verzendkosten bij. Kortsluiting in mijn brein want 'vroeger' kwamen die schattige meisjes de bestelde producten toch thuis brengen? Ik hoor het mezelf vragen: 'Ohw, het komt per post en jullie komen het niet brengen?'. Een van de meisjes stamelt: 'Uhm,ja, het komt met de post'. Hoewel ik denk, damn, nog meer geld kwijt aan een puzzel die ik niet nodig heb, denk ik ook: ik kan ze nu toch niet meer teleurstellen? Dus ik betaal nog eens €1,50 extra voor de verzendkosten.

Shoot, er is een opt-invinkje blijven staan bij 'Kinderpostzegels mag telefonisch contact met mij opnemen over mijn bestelling of donatie en hoe mijn bijdrage kinderen helpt'....

Afgerond
Ik schreeuw het bijna uit: 'het is gelukt!'. De meisjes kijken opgelucht nu hun kwelling van wachten voorbij is. Ze vragen of ik een sticker op mijn deur wil om klasgenoten te weren. Ik stem in, want hé, ik heb wel een sticker verdiend. Dan vervolgen hun weg richting mijn buren, die waarschijnlijk ook zwichten voor al die beïnvloeding. Kinderpostzegels anno 2025: als je het mij vraagt zijn er 101 beïnvloedingstechnieken in 1 donatie verpakt.